Od Telera- "Czarne słońca"

Od rana siedziałem pod drzewem i myślałem. Czy mam powiedzieć Rozalce co do niej czuję? Czy ona czuje to samo do mnie? Czy to ma sens? W końcu postanowiłem że jednak zbiorę się na odwagę. Z duszą na ramieniu pomaszerowałem do jaskini Rozalki. Zastałem ją na segregowaniu ziół.

- Witaj Telerze! - wyglądała tak pięknie gdy się uśmiechała...

- Witaj Rozalko... - odpowiedziałem zmieszany - cały czas zajmujesz się tymi ziołami?

- Tak... kto ma to zrobić za mnie? Hiacynt i Gaja potrzebują diety.

- No tak... może chciałabyś oderwać się na chwilę od pracy... pójdziesz ze mną na łąkę?

- Oczywiście Telerze. Z resztą już prawie skończyłam.

Poszliśmy na łąkę. Rozmawialiśmy chwilę... nie mogłem zdobyć się na odwagę by jej to powiedzieć. <Nie mam nic do stracenia... życie bez Rozalki nie ma sensu> pomyślałem. Zerwałem z łąki najpiękniejszy kwiat i stanąłem przed Rozalką. 

- Rozalko... Róziu... 

- Tak? - uśmiechnęła się tajemniczo

- Rozalko... czy chcesz zostać moją partnerką?

<Rozalko?>