Tereny

Tereny WSJ ⬋

Tereny WWN ⬇

                                                                      

                                                                                                                                                    

Tereny (Z północy na południe):

Wieś - Jedyna pobliska wieś, sąsiadująca od północy z terytorium WSC. Jej mieszkańcy żyją w zgodzie z wilkami; oni szanują nasze prawa, a my ich, i zazwyczaj nikt nikomu nie wchodzi w drogę. Nie sposób przy tym nie wspomnieć o naszym największym przyjacielu: starym weterynarzu, który nieraz już przyjmował pod swoją opiekę chore lub ranne wilki. Niejeden członek WSC spędził tygodnie w jego małej, drewnianej chatce.

Jednak uwaga! We wsi można natknąć się również na kłusowników, a także enigmatycznych ludzi w mundurach i z dziwnymi sprzętami laboratoryjnymi, którzy zdają się nazbyt uważnie obserwować niektóre leśne zwierzęta, pojawiające się na ich ziemi...

Rzeka - Jest granicą pomiędzy terenami naszej watahy, a wsią. Służy za wodopój, bo woda jest tam chłodna i czysta, choć jej dno pokrywa muł. Jest dosyć wąska, lecz głęboka, a jej nurt wartki. Z tego powodu wilki, które nie chcą stracić swoich szczeniąt, zazwyczaj nie pozwalają im pływać w niej na własną łapę, a tym bardziej przekraczać jej i odwiedzać mieszkających po drugiej stronie, łysych naczelnych.

Różany Wodospad - To tędy woda z zachodnich, górskich źródeł WSJ, spływa wprost do naszej, chabrowej rzeki. Jak nietrudno się domyślić, jest to wodospad, wokół którego rośnie wiele różanych krzewów. Okolica ta, z racji swojego uroku, szczególnie latem, przyciąga romantyczne dusze, pary zakochanych i jest jednym z miejsc szczególnie lubianych przy planowaniu przeróżnych uroczystości.

Las - Obszerna połać lasu, w której królują wysokie sosny, pokrywająca większość północnych terenów WSC. Z północy na południe biegnie niepozorna, wąska ścieżynka. Ją, a także jej odnogi, skręcające do rozrzuconych po lesie, ważnych ośrodków watahy, wydeptały pokolenia wilków poruszających się wzdłuż naszego terytorium.

W lesie mieszczą się między innymi: jaskinia alf, jaskinia wojskowa oraz jaskinia medyczna.

Skryty Las - Połać lasu, ufnie nazwijmy go liściastym, położona na wschodzie terytorium WSC. Dorosłe wilki z reguły nie zapuszczają się na polowania do Skrytego Lasu, ubogiego w jakąkolwiek żywą zwierzynę, a szczeniętom nie wolno w ogóle do niego wchodzić, gdyż w tym niepozornym miejscu dzieją się rzeczy, które świadkowie określają jako „wykraczające poza logiczne rozumowanie”.

Niektórzy uważają, że po Skrytym Lesie błąkają się dusze wilków, które nie do końca dobrze umarły.

Lasek - Niewielki rejon porośnięty lasem liściastym, od południa przytulony do Skrytego Lasu. W niezmienionym stanie trwa on prawdopodobnie od wieków. Podobno dawno, dawno temu, być może jeszcze zanim pierwsze wilki zasiedliły to miejsce, zamieszkiwał je samotny człowiek, pustelnik. Dziś nikt oprócz członków WSC i innych zwierząt mieszkających na naszej ziemi nie wie o istnieniu tego zakątka. Dla tych pierwszych jest to doskonałe miejsce do zebrania ziół i innych leczniczych roślin, które nie występują nigdzie indziej na naszych terenach. Dla drugich... w zasadzie też, przy czy drobniejsze i słabsze mogą w tej gęstwinie dodatkowo skutecznie ochronić się przed goniącymi je, dużymi drapieżnikami.

Skała Wielkiego Huka - Potężny, spłaszczony głaz, położony w lasku. Legenda głosi że Wielki Huk - mityczna istota przybierająca postać kamienia (tak, właśnie kamienia) - zaklęty jest w tej oto skale.

Wewnątrz mieści się jaskinia, pełna długich i krętych tuneli, do których, przez szczeliny w sklepieniu, wpada trochę światła. Miejsce nieszczególnie uczęszczane, bo i po co ktoś miałby przedzierać się przez Lasek, aby pokręcić się po klaustrofobicznych korytarzach, w których nie ma niczego ciekawego, a przynajmniej nic takiego nigdy nie zostało znalezione?

Plaża Wschodnia - Leży po wschodniej stronie lasu, na południe od Lasku i Skrytego Lasu. Za nią, dalej na wschód, rozciąga się już tylko bezkresne morze. Woda jest bardzo słona, lecz dzięki zawartym w niej minerałom, niektórzy medycy i zielarze wykorzystują ją do sporządzania leków. Ponadto plaża, zwłaszcza o zachodzie słońca (który zresztą oglądać można tylko, jeśli odwróci się tyłem do morza!), z bliżej nieokreślonych przyczyn jest uwielbiana przez niektóre z miejscowych wilczyc.

Jezioro Dziewięciu Cieni - Znajduje się w głębi lasu. Z nim także związana jest pewna legenda, która głosi, że jeśli wypije się choć kroplę wody z tego zbiornika, można zobaczyć jednego ze zmarłych bliskich lub nawet... swoją przyszłość. Krążą pogłoski, że zjawisko może być związane z obecnością w wodzie związków, zawartych w grzybniach rosnących w pobliżu muchomorów, lecz do dziś odkrywcy watahy nie potwierdzili, ani nie obalili tych hipotez. Nie, nie dlatego, że potrafią. Po prostu nie próbowali.

Wodospad Tysiąca Twarzy - Ten wodospad znajduje się w górach. Ładny, prawda?

Polana Życia - To urokliwe miejsce jest tak naprawdę nie tyle polaną, co doliną, położoną w sercu gór WSC, na południe od lasu. Prawie nigdy nie jest pusta; często można tam spotkać łowców, tropiących zwierzynę, której w tych okolicach nie brakuje, wychowawców ze szczeniętami, a także po prostu liczne, beztroskie wilki, miło spędzające swój wolny czas.

Ścieżka górska - Wybiega z Polany Życia i ciągnie się dalej na południe, przez góry. Jest najkrótszą drogą z centrum watahy na stepy, jednak to mało przyjazne miejsce. Na pustych zboczach w lato jest okropnie gorąco, a w zimę zimno jak u czorta w piwnicy. Nie ma tu nawet bujnej trawy, tylko trochę piaskowego pyłu z kruszejących wiekami, omszałych skał.

Być może właśnie dzięki temu, góry są miejscem doskonałym dla samotników, którzy pragną na chwilę odciąć się od reszty świata.

Stepy - Aż wreszcie, na końcu górskiej ścieżki, rozpościerają się stepy. Specyficzne warunki, takie jak sąsiedztwo gór, oddzielających ten teren od morza, sprawiają, że trudno tu o deszcz. Powietrze jest suche; pod cienką warstwą piasku ziemia to twarda skorupa, pozbawiona roślin innych niż nieliczne kępki wiecznie przyschniętej trawy. Leśne zwierzęta bardzo rzadko się tu zapuszczają, a jeśli nawet się to zdarzy, szybko wracają w bardziej przyjazne rejony. Wszystko to powoduje, że dla wilka niemal niemożliwym jest przeżyć na stepach, bez opuszczania ich przez dłuższy czas.

                                                                                                                                                    

Tereny wspólne z WWN (Na południe od WSC):

Zagajniki - Las młodych sosen i świerków, leżący przy zachodniej granicy terytorium WWN. Przyjemne i raczej bezpieczne miejsce, z dobrą widocznością. Można tu spotkać najróżniejsze ptaki, zające, dziki i sarny.

Pola uprawne - Położone nieopodal zagajników. Czasami możemy spotkać na nich ludzi i konie (rzadziej nawet ciągniki rolnicze) obrabiających swoje pola. Zazwyczaj nie stanowią zagrożenia, ale nie są też zbyt radośnie nastawieni do naszej obecności, więc bądźcie ostrożni i starajcie się nie przeszkadzać im w pracy.

Bory Dworkowe - Ogromny, dziki las mieszany, stanowiący rdzeń terytorium WWN. Jego cechą charakterystyczną są ogromne, stare drzewa, oraz zdradliwe pagórki, poprzetykane pasmami podmokłej ziemi, a niekiedy trzęsawiskami. Łatwo się tu natknąć na łosie, szczególnie jesienią, gdy zwierzęta te mają w zwyczaju odbywać gody.

W Borach Dworkowych mieszczą się najważniejsze ośrodki Watahy Wielkich Nadziei: jaskinia alf, jaskinia śledczych, jaskinia straży oraz jaskinia medyczna.

Wysokie Skałki - Skaliste, wysokie pasmo górskie, przylegające od południa do Borów Dworkowych. Miejsce pełne jadalnych, górskich roślin, jednakże niebezpieczne. Strome stoki, kamienie zsuwające się ze zboczy i trawa śliska po deszczu: nietrudno o wypadek.

Według podań, góry te są ulubionym miejscem Sachael, złośliwego ducha wilczycy, pojawiającej się tu podczas deszczu, podstępem wabiącej i zabijającej wilki dla ich mięsa.

Gołoborza - Dawne, kamienne osuwisko, które posypało się z Wysokich Skałek i zatrzymało na wyżynie Borów Dworkowych. Zajmują niewielką przestrzeń. Rzadko można spotkać na nich zwierzęta, nie licząc jaszczurek, które lubią się na nich wygrzewać w słoneczne dni.

Z prozaicznych zalet tego kącika można wspomnieć korzystny wpływ na zmęczone mięśnie i kości wilka, jeśli ten przez wystarczająco długi czas będzie wylegiwać się na nagrzanych słonecznymi promieniami kamieniach.

                                                                                                                                                    

Tereny wspólne z Lisami Żywego Ognia (Na północ od WSC):

Las Iluzji - Od północy przylega do Skrytego Lasu. Pomimo, że od południowego sąsiada zdaje się o wiele bardziej zachęcający, tu również dzieją się różne, niewyjaśnione rzeczy, od których należy trzymać się z daleka. Do takich należą pojawiające się znikąd ogniki, odległe wycie wilków, które nie istnieją, czy przemykająca między drzewami, czarna sarna. Tak długo, jak trzymasz się wyznaczonych ścieżek, jesteś bezpieczny i szybko możesz znaleźć przydatne zioła różnego rodzaju oraz... spotkać dużo grzybowych kręgów.

Trawiaste góry - Dalej na północ. Z jakichś powodów na tych górach nie rośnie nic oprócz pożółkłej trawy, ale przynajmniej łatwo tu upolować jakieś gryzonie czy lagomorfy. Może być to świetne miejsce treningowe dla szczeniaków.

Górskie szlaki - Szlaki wybudowane przez ludzi, ale od dawna przez nich nie uczęszczane. Mogą być wykorzystane do szybszego przemieszczania się po górach, przechodzenia na drugą stronę czy zwykłego zwiedzania w samotności.

Zarośnięta rzeka - Zaczyna się gdzieś wśród trawiastych gór, biegnie szerokimi, bezleśnymi przestrzeniami, aż w końcu wpada do morza. Tyleż piękna, co niebezpieczna, bo nie wiadomo, gdzie kończy się jej brzeg. Doskonałe miejsce do medytacji czy randek, jeśli nie zbliżysz się za bardzo do jej cichej wody.

Polana krów - Leżąca na północnym wschodzie, fragment rozległych pastwisk. Nie ma tu wiele do gadania, po prostu polana, na której często pasą się krowy. Można na nie polować, ale o wiele lepiej jest je doić na mleko, które jest smaczne i może służyć wielu celom.

Wodospad Skałka - Miejsce na samym, samiusieńkim, północnym krańcu terytorium WSC, jak i terytorium całej Najwyższej Izby Kontroli Leśnej. Kto przewędruje całe tereny naszej watahy i usiądzie nad jego brzegiem, może pochwalić się, że otarł się o bezwarunkową zagranicę. To chyba to miejsce, w którym, gdy podejdziesz zbyt blisko krawędzi, możesz spaść z krańca ziemi, w kosmos.

A dla przyjaciół? Ładny i malowniczy wodospad, który wpada do równie ładnego i malowniczego jeziorka pełnego czystej wody, zbyt głębokiej jednak dla niepotrafiących pływać wilków. Nie ma tu praktycznie płycizn z wyjątkiem jednej wysepki pod wodospadem, do której i tak trzeba dopłynąć.