Od Oleandra CD Maxa

Siedziałem samotnie w jaskini, z zaniepokojeniem uderzając ogonem w ubitą ziemię. Byłem zniecierpliwiony, bo każda minuta dłużyła mi się niemiłosiernie. Ani Mundus, ani Ami z Maxem jeszcze nie wrócili do jaskini. Westchnąłem i położyłem głowę na podłożu. Bezradnie zastrzygłem uszami, odpędzając komara, który od kilku minut starał się mnie ukłuć. Dawno tutaj żadnego nie widziałem. Robiło się już jasno. Ami i Max wyszli już ponad godzinę temu, a Mundurek nie dał znaku życia od wczoraj. Co mogło się wydarzyć? Nasłuchiwałem jeszcze przez jakiś czas, nie wstając z ziemi nawet na chwilę. Wreszcie usłyszałem kroki moich przyjaciół.

Usiadłem, oczekując, gdy do groty wkroczyli Ami i Max. Za nimi wszedł Mundus cały pokryty plamkami krwi, powłócząc nogami.

- Co ci się stało?! - skoczyłem w jego kierunku, domagając się wyjaśnień.

- Nawet nie pytaj - czapla wolno położyła się na ziemi - muszę przez chwilę odpocząć. 

Usiedliśmy wszyscy obok ptaka, oddychającego głęboko. Ten po chwili wstał i również usiadł, opierając się o ścianę.

- Przez okrągłe dwie godziny tłukłem się z jakimś diabelskim pomiotem, który zaatakował mnie, gdy przechodziłem przez las. Nie jestem nawet pewien, co to było.

- Co z nim? - zjeżyłem sierść na karku.

- Wiesz, ostatni raz, jak go widziałem, leżał ranny w krzakach, gdzieś w górach. To chyba było gdzieś na granicy ze Stepami od strony terenów WWN.

- Idziemy tam - zakomenderowałem hardo, zrywając się ze swojego miejsca - będziesz w stanie nas tam zaprowadzić?

- Poczekaj - sapnął Max - nie wiemy, co to było. Nie możemy nawet iść tam wszyscy razem, bo jaskinia pozostanie niestrzeżona.

< Max? >